Wat reizen is voor mij

Allereerst mijn verontshuldigingen voor het feit dat dit pas mijn derde blog is. Ik had echt het idee dat ik heel veel zou schrijven deze vakantie. Blijkbaar was ik echt even toe aan rust om me heen, niets moeten. Nergens naartoe moeten en me niet te hoeven verantwoorden.

Over twee dagen ben ik al vier weken weg, al een maand! Hoe cliche het ook klinkt, de tijd is echt voorbij gevlogen. In deze korte periode heb ik zoveel nieuwe dingen gezien en zoveel dingen over mezelf geleerd. Namelijk:

- Ik hou van hiken
- Mijn conditie is beter dan gedacht
- Ik mis mijn yogaklasje
- Ik hou van grote pleinen
- Ik hou van hippie-indianen
- Ik kan niet haasten op reis
- Ik geef vooral geld uit aan eten
- Ik slaap nauwelijks in bussen
- Ik kan staand plassen
- Ik doe elke dag nieuwe ideeën op
- Ik geniet hier van iedere minuut

Reizen is voor mij rust vinden. Het ultieme relaxen. In drie weken tijd pas 3 steden gezien hebben, heerlijk! Felisa en ik hebben nog geen minuut ruzie gehad en maken bijna dagelijks weer nieuwe vrienden op de trappen van Plaza de Armas. Onbezorgd op reis zijn. Zelfs het feit dat we ons al een paar dagen grieperig voelen mag de pret niet drukken. We doen het rustig aan. Woensdag vertrekken we naar Lake Titicaca waar onze wegen zullen scheiden. Een vreemd idee dat ik over minder dan een week alleen verder zal reizen. Vooral vreemd dat ik er nog steeds niet helemaal uit ben waar ik heen ga. Dan nog 10 dagen en ik ben weer thuis, dat is vooral een raar idee.

Wat ben ik blij dat Feliz d´r ticket heeft omgeboekt en we daardoor langer samen in Peru zijn gebleven. Wat hebben we het hier fijn! Bijna dagelijks lunchen we bij Mama Olí, gaan we daarna zonnen op het plein. Dan even winkelen of rondlopen door de stad om vervolgens altijd weer terug te komen op Plaza de Armas. Ons thuis in Cusco. Ik weet zeker dat we het gaan missen maar heb nu ook wel zin in iets nieuws.

Terugkijkend op afgelopen weken zijn er een aantal dingen die me enorm zijn bijgebleven:

- Het mega raggaefeest in Lima
- De klimtocht in de Colca Canyon
- Het rieten hutje me de fijne bedden in de Oasis van de Cola Canyon
- Diepgaande gesprekken op het dakterras van ons hostel in Arequipa
- De Inca Tail in zijn geheel
- Zitten op Plaza de Armas met onze nieuwe vrienden en Mama Olí in Cusco

Over de Inca Trail heb ik zoveel te vertellen dat ik niet goed weet waar te beginnen. Zoveel gevoelens, zoveel indrukken! Elke dag vroeg opstaan, niet douchen, ontbijten en op pad. Uren en uren achter elkaar lopen tot de volgende stop. Lunch. Dan weer lopen lopen lopen en ondertussen zoveel moois tegenkomen! Het ene moment loop je in een soort woestijnlandschap en het andere sta je midden in een soort jungle, in de wolken! Hoe gefascineerd waren we door het feit dat we echt in een wolk stonden! Onze groep was ook echt fantastisch, je leert elkaar echt kennen tijdens zo´n trip. Mijn ademhalingsmeditatie hielp me om mijn hartslag onder controle te houden vooral als we omhoog liepen en omhoog was dan ook echt recht omhoog soms bijna klimmen. Na drie dagen was het dan zover, om half 5 ´s ochtends stonden we voor de ingang en een paar uur later zagen we haar liggen Machu Picchu. Heel bijzonder maar tegenlijkertijd voelde ik me verdrietig omdat het nu al voorbij was. Drie dagen lang niet piekeren, geen eindeloze spiraal van gedachten maar was alles helder en rustig. Het moment dat ik Machu Picchu zag miste ik dat gevoel al. Toen wij er aankwamen waren er al honderden en honderden mensen. Stel je voor dat je na drie dagen wildernis ineens wordt terug gesmeten in de samenleving...heel vreemd was dat. Na de rondleiding van onze gids zijn we dan ook niet lang meer gebleven en werden we behoorlijk dronken in het aangrenzende verschikkelijk toeristishe Aguas Calientes.

Ik mis het hiken, het gevoel dat het me gaf en weet nu dat ik dit vaker wil doen. Ook weet ik dat ik gezonder wil eten, meer wil sporten, meer wil schrijven en me echt in ga schrijven bij de Kamer van Koophandel. Ik weet nu beter wat ik wil en ook al kan dat plan ook nog steeds veranderen, ik denk er zoveel over na en heb zoveel nieuwe ideeën opgedaan dat ik vind dat ik het moe doen. Doen waar ik van hou, mensen inspireren te gaan schrijven, hun wereld beter te begrijpen door te schrijven en nieuwe kanten van zichzelf te ontdekken.

Mijn volgend bericht zal snel volgen. Ik houd jullie op de hoogte. Het gaat goed met me. Ik had dit echt nodig en kan niet wachten tot mijn volgende reis. Nooit gedacht dat reizen zo verslavend zou zijn. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden en het liefst zou ik iedereen meenemen maar soms moet je dingen voor jezelf doen. Ik hou van Zuid-Amerika. Ik hou van Peru. Maar ik wil nog zoveel meer zien. Toch weet ik zeker dat ik hier een keer terug zal komen. Dan ga ik naar de jungle, naar Iquitos. Ooit.