De B van Bolivia, busrit en Buenos Aires

Daar ben ik dan, na zo´n 60 uur eindelijk aangekomen in Argentinië. Wat een verschil met Bolivia, nu al! Het is maar goed dat ik extra veel tijd heb gehad om te wennen aan de veranderende natuur en het klimaat. Want wat is het hier koud ineens! En georganiseerd! In La Paz kun je blij zijn als je tussen de auto´s door aan de overkant komt zonder aangereden te worden en hier zijn er daadwerkelijk stoplichten, die werken. En brede wegen, écht wegen! Mooie gebouwen... En huh? Koffiebarretjes?...Hele hippe nog wel! Ik kan mijn ogen niet geloven. Langzaam back to society, het is maar goed dat ik van hieruit terug vlieg naar Nederland.

Onderweg, tijdens de busrit ben ik echt de meest bizarre dingen tegengekomen: een man die de bus inkomt en gaat voorlezen uit superman. Een man die half gesmolten ijsjes probeert te verkopen. Twee jochies die echt urenlang naar hetzelfde deuntje luisteren (genaamd cumbia...jezus christ). Een meisje van mijn leeftijd die samen met haar vriend (man?) en twee kinderen dezelfde weg aflegt als ik...en dan denken dat ik het zwaar heb...Een meisje, iets ouder dan ik dat woont in La Paz en werkt in Buenos Aires en deze weg (48 uur) ongeveer elke week aflegt (seriously). Een tiran van een buschauffeur die weigert te stoppen en naar niemand luistert behalve naar mij, misschien omdat ik de enige buitenlander in deze bus ben want als ik hem heel lief in mijn allerbeste Spaans vroeg of we alstublieft héél even konden stoppen dan ging hij meestal toch overstag...fijn voor de kindjes die al urenlang in hun poepluier rondwaggelden en de stank in de bus echt niet meer te harden was. Een half uur de tijd om te lunchen, en te plassen en dingen te kopen...een race tegen de klok waar ik steeds beter in werd.

Het wachten op de bus in La Quiaca viel overigens best mee, ik heb ongeveer zes rondjes om dit spookdorp gemaakt waar alles gesloten leek te zijn, alleen het mooie weer maakte veel goed. Gelukkig vond ik een supermarkt en een bank, en een gezellig restaurantje waar ik de enige klant was. Ineens was het al tien uur! De laatste twee uur duurden echt lang. De Cosmopolitan die ik had gejat uit Wild Rover hostel had ik allang uit (van kaft tot kaft...wat een hoop onzin staat daarin zeg!) Bovendien was ik de enige buitenlander en opzichtige backpacker met asociaal grote tassen op dit verlaten stationnetje en wilde waardoor iedereen weten waar ik heen ging en waar ik vandaag kwam enz...Fijn ook dat ik er door iedereen op gewezen werd dat het hier peligroso (gevaarlijk) was voor gringa´s en dat ik goed moest uitkijken. Nu moet ik zeggen dat mensen me daar in Bolivia ook op wezen en ik daar ook niks vervelends heb meegemaakt (afkloppen..) Vandaar dat er dus geen enkele toerist was die de bus van twaalf uur nam, niet dat ik een keuze had aangezien mijn aansluiting zonder mij was weggereden. Maar goed, ik heb het dus overleefd en uiteindelijk viel het allemaal reuze mee.

Nog steeds zullen er mensen zijn die zich afvragen: waarom? Waarom Argentinië? Omdat ik al jarenlang héél graag naar Buenos Aires wil en nu Feliz hier is maakte dat de drang alleen maar groter. Ik was immers nu wel heel dichtbij...nou ja redelijk dichtbij. Waarom per bus? Omdat een ticket boeken van La Paz naar Buenos Aires op de een of andere manier niet mogelijk was en een busrit uiteindelijk de enige laatste optie was. Waarom langer blijven? Omdat drie dagen Argentinië me nogal zonde leek en het vrij makkelijk was om mijn ticket te veranderen. Ik ben nog niet klaar hier, begin net ´in de flow´ te komen en steeds meer ideeën op te doen voor mijn workshops. Ik heb nog iets meer tijd nodig voordat ik back to the real world ga. Nog heel even. Twee weekjes om precies te zijn.

Nu zit ik hyperactief achter de computer, wachtend op Felisa die nu waarschijnlijk nog met een kater in bed ligt. Vanavond een echte asado met echte Argentijnen...heel veel zin in! Hopelijk ga ik het redden want ik heb het gevoel dat mijn inkakmoment niet lang meer op zich zal laten wachten. Ik heb heel veel zin om alles van BA te zien en zal jullie op de hoogte houden van mijn belevenissen hier. Hasta luego.